Moja przestrzeń.

 Cieszę  się że blog zyskuje stałych podglądaczy ♥

Niestety zaniedbałam go ostatnio i czas nadrobić zaległości. 
 

Nie wiem jak Wy,ale ja dzień zaczynam od kawy,bez niej ani rusz.

Rano lubię trochę poleniuchować, zresztą kto nie lubi? 
Potrzebowałam stoliczka,który byłby w zasięgu ręki.Mały i zgrabny,żeby bez problemu zmieścił się przy kanapie.
Z pomocą przyszła mi walizka,którą kiedyś kupiłam na giełdzie staroci i nogi od starej gabloty,którą właściciel przeznaczył na opał.

 Skleiłam połamane nogi i przymocowałam do walizki

 BINGO- to jest to!
Razem stworzyły świetną bazę do dalszej stylizacji. Całość pomalowałam farba kredową a na wieku wytransferowałam napis. 

Wnętrze wykleiłam lnem w angielskie różne,materiał za grosze kupiłam w SH.

Tym sposobem bezużyteczne graty dostały drugie życie a ja zyskałam oryginalny stolik i pojemny schowek.

 Mało mi było...;)  i zabrałam się za tworzenie swojego kącika 

 Do zagospodarowania miałam ścianę o szerokości 74 cm.Za mało na biurko o toaletce mogłam sobie tylko pomarzyć.Po dłuższych poszukiwaniach znalazłam
w końcu stolik w idealnym rozmiarze i do tego tani jak barszcz.Ten stolik stał się bazą do stworzenia babskiej przestrzeni ;)

  Na ścianie powiesiłam ramę z gipsowym wzorem

i mosiężne świeczniki, pomalowane  farbą kredową i spatynowane ciemnym woskiem

 Stolik został pomalowany i postarzony. Na brzegu dodałam drewniany ornament. 

Dwa stare krzesła (pokazywałam w poprzednim poście) zostały posklejane, pomalowane i zawoskowane.
Dostały lnianą tapicerkę i napisy transferowe na placach.

 Najważniejszym elementem w tym kąciku jest aparat mojego dziadka,Welta Trio z 1937 roku. 

  Aparat jest w100% sprawny,ale żeby  czymś takim zrobić dobre zdjęcie to nie
lada sztuka.Kiedyś podjęłam to wyzwanie,niestety z marnym skutkiem,dlatego pozostanę przy swoim Cannonie a Welta nich stoi i przywołuje miłe wspomnienia. 

 Walizka okazała się fajnym schowkiem na książki i laptopa. 

 na dziś to tyle

Do miłego, następnego  :o)